Sessizlik oldu sonunda…
Günlük karmaşanın ve gürültünün ardından artık sadece kendi nefesimi duyabiliyorum. Ev sessiz, balkon sessiz, sokaklar sessiz... Güneşin doğuşuna ve günün doğması ile birlikte yaşamın başlamasına, sessizliğin sona ermesine az var. Ama şu dakikaları yakalamak harika:)birazdan koltuktan bozma ama sımsıcak yatağıma ve sarıldığım yastığıma kavuşarak uykuya dalacağım.
"an"lar vardır ya... Elime kağıdı kalemi aldıran sessiz bir anda yazıyorum. Kalan az vakit uykumdan çalarak... Yalnız, sakin ve mutluyum... Şuan tarif edebildiklerim bunlar!
Sizde sessizliğin güzelliğini bir kağıt ve kalem ile paylaşabilirsiniz!
sevgiler:) kocaman öpücükler...