
Yaşadıklarımız aşk mı , sevgi mi , tutku mu , alışkanlık mı...
Çoğu zaman bunları ayırt edemeyiz. Çünkü aşk ve sevgi genel olarak emek ister. sadece iki kişinin aşkından bahsetmiyorum. Evren aşkından bahsediyorum. Aşk hiçbirşeye karşı saplantı haline gelmemeli... "Ben onsuz yaşayamam, o benim herşeyim" Diyen kişiler her zaman garibime gitmiştir. İnsanın hayatı bir kişiye bağlı kalamaz.
Genel olarak yaşantımızda sıkıntılı dönemler geçirdiğimizde bir kişiye ihtiyaç duyarız ve sıkıntılı anlarımızda ona bağlılığımız daha da artar. Peki hiç bir kişiye bağlanmaktan ondan umut aramaktan başka birşey yaptınız mı? Hayır... aslında önünüzde çok seçenek vardır. Bir kişiye saplantılı olacağınıza yönünüzü başka bir tarafa kaydırsanız bunu hiç düşündünüz mü? Kendi kendinize geçireceğiniz 1 saat, kendi kendinize içeceğiniz bir çay , kendinize katkı için okuyacağınız bir kitap, kendi sağlığınız için yapacağınız aerobik ve benzeri yollar aklınıza gelmiyor mu? Neden tek kişi? Neden sevgiliniz? Neden eşiniz? Neden arkadaşınız?
Kendi kendine olabilen insan kendini seven insandır. Siz kendinize katlanamıyorsanız başkaları size nasıl katlanabilir ki? Bunu bir düşünün...
Sevgi insanı yüceltir ama bağımlılık benliğinizden uzaklaştırır. Siz siz olmaktan çıkarsınız. Yanınızdaki gibi düşünmeye ve hareket etmeye başlarsınız. Başkaları için neden kendinizi değiştiresiniz ki? Değişimi önce kendiniz istemeli ve benimsemelisiniz.
Bağımlı olmayan aşklara sevgilere yelken açın...
Şimdilik Hoşça Kalın!