Söyleyemediklerim var hiç yazamadıklarım, yani kaleme alınmayanlar... Asıl merak edilenler onlardır aslında. Okuduklarımın, sevdiğim yazarların hep yazamadıklarını merak ederim. Bazen düşündüklerimi kendim yazamam,yazmış olan biri belki farklı duygu ile aynı cümleyi kurar onu okuduğumda mutlu olurum. Altı çizili cümlelerin tanımı budur belki...
Hızlıca geçen hayatın içinde kaçırdıklarımız vardır An'da kalamadıklarımız. Hiç düşündünüz mü en mutlu olduğunuz anda nerede olduğunuzu... Zihninizde ve kalbinizde tutsak kalan onca hissi... Nerede kaldığını ve nerede olduğunu hiç bulamadığınız...
Ben sorguluyorum. Hepiniz benim için birsiniz ,aynısınız ,yeriniz hep kalbimde. Hiç birinizle bir işim de yok aslında. Kendimden başka kimse ile işim yok . Dünyadaki herkes gibi, aslında olması gerektiği gibi.. Ne dini sorguluyorum,ne yöneticileri ne de varlığı ... Sadece kendimi .. Çünkü hepsi benim... Bu dünyada hissettiğim kadar , gördüğüm kadar , yaşadığım kadar varım.siz de öylesiniz!
Varlığım nefesim kadar ve nefesim sınırlı. Her dakika aslında göğsüm kabarıyor. Yüzümdeki gülümseme ile canlılığım artıyor. Varlığım her gün bana yaşama ve ayakta kalma gücü veriyor. Tercihlerimi her zaman doğru yerde kullanmaya mecbur değilim. İnsanım ve hata yapmaktan korkmuyorum. Mükemmel olmak gibi bir derdim yok. en iyi olmak , en güzel olmak en en en olmak gibi kaygılarımı poşete koydum.Ağzını güzelce bağlayıp attım. Kinimi kibirimi ve öfkelerimi yazdım onları da yırttım attım. Ama insanım işte kırılıyorum bazen... Bunun içinde beklentilerimi azalttım.
İşin özü ; bir ben varım bir de bana verilen hayat. Dilediğimce kullanmak zihnimin ve kalbimin işi.
İşte bu kadar...
sevgilerimle