Lojmanın önünde oturmuş arkadaşımla çekirdek yiyip sohbet ederken dikkatimizi ne çekti dersiniz? KARINCALAR... Çekirdeğin içlerini biz yemeye gayret ederken karıncalarda kendilerinden kaç kat büyük kabukları yuvarına taşıma mücadelesi veriyorlardı. gözüme hoş gelen bu görüntüyü sohbeti kesip uzun bir süre izledik. çalışkanlıklarına ve güçlerine hayranlıkla baktık sanki 2-3 yaşında bebeğin karıncaları keşfetmesi gibi ... daha önce görmemişiz gibi...
,demek ki anlıyorum ki ihtiyacımız olan şey o azmi görmekti. kendimdeki güç eksikliğinin farkına varıp onlardan elektrik almıştım ki, bu kadar hoşuma gitmişti.
Bakmakla görmek arasındaki fark bu olsa gerek... minicik bir canlının bile verebileceği bir ders olabiliyor.
Paylaşmak istedim...
Sevgiler
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder